restraint

n. கட்டுப்பாடு, கட்டுப்பட்ட நிலை, கட்டுப்படுத்தும் ஆற்றல், கட்டுப்படுத்தும் ஆற்றற் கூறு, தடுத்து நிறுத்தும் ஆற்றல், தடை, மருத்துவப்பேணகத்தின் தடைக்கட்டு, தடுப்புக்காப்பு,தடைவரம்பு, கட்டுப்பாட்டெல்லை, வன்தடைமுறை, உரிமைத்தடை, உரிமைக்கட்டுப்பாடு, தன்னடக்கம், மொழிநடை-பேச்சு-கலைத்துறை ஆகியவற்றின் வகையில் தற்கட்டுப்பாடு காரணமான திட்பச்செறிவு.

---

Re*straint", n. Etym: [OF. restraincte, fr. restrainct, F. restreint, p. p. of restraindre, restrendre. See Restrain.] 1. The act or process of restraining, or of holding back or hindering from motion or action, in any manner; hindrance of the will, or of any action, physical or mental. No man was altogether above the restrains of law, and no man altogether below its protection. Macaulay. 2. The state of being restrained. 3. That which restrains, as a law, a prohibition, or the like; limitation; restriction. For one restraint, lords of the world besides. Milton. Syn. -- Repression; hindrance; check; stop; curb;

---