resonator
n. ஒலி அதிர்வாற்றல் பொருள், ஒலியதிர்வு அமைவு, இசையதிர்வு முழக்கக்கருவி, இசைக்கூறாக்கக் கருவி, இசைக் கலவையில் தனிக்கூறு பிரித்துக்காட்டுங்கருவி, தனி இசைக்கூறு ஏற்றதிரும் அமைவு.
Res"o*na`tor (-n`tr), n. (Acoustics) Defn: Anything which resounds; specifically, a vessel in the form of a cylinder open at one end, or a hollow ball of brass with two apertures, so contrived as to greatly intensify a musical tone by its resonance. It is used for the study and analysis of complex sounds.