repulsion

n. (இய) வெறுப்பம், இடையெறிவுத்திறன், பொரள்கள் தம்மிடையே ஒன்றை ஒன்று உந்தித்தள்ளும் ஆற்றல், வெறுப்பு, ஒருவர்மீது இயல்பாகத் தோற்றும் உவர்ப்புணர்ச்சி.

---

Re*pul"sion (r-pl"shn), n. Etym: [L. repulsio: cf. F. répulsion.] 1. The act of repulsing or repelling, or the state of being repulsed or repelled. 2. A feeling of violent offence or disgust; repugnance. 3. (Physics) Defn: The power, either inherent or due to some physical action, by which bodies, or the particles of bodies, are made to recede from each other, or to resist each other's nearer approach; as, molecular repulsion; electrical repulsion.

---