relict

n. தப்பிப் பிழைத்திருப்பவர், விதவை, (பெயரடை) தப்பிப் பிழைத்திருக்கிற, (மண்) சூழ்பொருள்கள் அகன்று தனித்து மீந்துள்ள.

---

Rel"ict (-kt), n. Etym: [L. relicta, fr. of relictus, p. p. of relinquere to leave behind. See Relinquish.] Defn: A woman whose husband is dead; a widow. Eli dying without issue, Jacob was obbliged by law to marry his relict, and so to raise up seed to his brother Eli. South.

---