reflexive
n. (இலக்) தன்மறிவியற்சொல், தன்மறிவியற் சொற்படிவம், தன்மறிவியல் மறுபெயர், தனிமறிவியற் பெயரடை, (பெயரடை) தன்மறிவான, செயல் செய்முதல்மீதே தாக்குவது குறித்த, எழுவாயினையே செயப்படுபொருளாக மீட்டுங் குறித்த, தற்சுட்டான.
Re*flex"ive (-v), a. 1. Etym: [Cf. F. réflexif.] Defn: Bending or turned backward; reflective; having respect to something past. Assurance reflexive can not be a divine faith. Hammond. 2. Implying censure. [Obs.] "What man does not resent an ugly reflexive word" South. 3. (Gram.) Defn: Having for its direct object a pronoun which refers to the agent or subject as its antecedent; -- said of certain verbs; as, the witness perjured himself; I bethought myself. Applied also to pronouns of this class; reciprocal; reflective. -- Re*flex"ive*ly, adv. -- Re*flex"ive*ness, n. Re*flex"ive, adv. Defn: In a reflex manner; reflectively.