refine

v. மாசகற்று, துப்புரவு செய், தௌதவாக்கு, அழகியதாக்கு, நேரிதாக்கு, பண்பு மேம்படுத்து, நாகரிகமுடையதாக்கு, சுவைநுட்பமூட்டு, ஒழுகலாறுகளைப் பண்படுத்து, புறத்தோற்றத்துக்கு மெருகிடு, தூய்மையாகு, தௌதவுபடு, நாகரிக நடத்தைவளரப்பெற, மென்மைநயம் மிகுதியாகப் பெறு, மொழிவகையிற் செப்பஞ் செய், கருத்துச் சொல் திட்ப நுட்பங் கையாளு, நேர்த்தி நுட்பங் கையாண்டு செம்மைப்படுத்து, நுட்பமான வேறுபாடுகள் செய், மிகு நுட்பமாக விரித்து உரையாடு.

---

Re*fine" (r*fn"), v. t. [imp. & p. p. Refined (-find"); p. pr. & vb. n. Refining.] Etym: [Pref. re- + fine to make fine: cf. F. raffiner.] 1. To reduce to a fine, unmixed, or pure state; to free from impurities; to free from dross or alloy; to separate from extraneous matter; to purify; to defecate; as, to refine gold or silver; to refine iron; to refine wine or sugar. I will bring the third part through the fire, and will refine them as silver is refined. Zech. xiii. 9. 2. To purify from what is gross, coarse, vulgar, inelegant, low, and the like; to make elegant or exellent; to polish; as, to refine the manners, the language, the style, the taste, the intellect, or the moral feelings. Love refines The thoughts, and heart enlarges. Milton. Syn. -- To purify; clarify; polish; ennoble. Re*fine", v. i. 1. To become pure; to be cleared of feculent matter. So the pure, limpid stream, when foul with stains, Works itself clear, and, as it runs, refines. Addison. 2. To improve in accuracy, delicacy, or excellence. Chaucer refined on Boccace, and mended his stories. Dryden. But let a lord once own the happy lines, How the wit brightens! How the style refines! Pope. 3. To affect nicety or subtilty in thought or language. "He makes another paragraph about our refining in controversy." Atterbury.

---