recoil

எதிர்த்தாக்கு, மோதி எதிர்த்துத்துள்ளும் வசை, இயல் வெறுப்புணர்ச்சி, அதிர்ச்சிவேகம், (வினை) எகிறியெழு, எதிர்த்துத்துள்ளு, துப்பாக்கி வகையில் வேட்டினால் துள்ளி எதிர்த்தடி, எதிர்த்தாக்கு விசையினால் பின்னுக்கு உந்தப்பெறு, கடு வெறுப்புக்கொள்ளு, அதிர்ச்சியுற்றுப் பின்னடை.

---

Re*coil", v. i. [imp. & p. p. Recoiled; p. pr. & vb. n. Recoiling.] Etym: [OE. recoilen, F. reculer, fr. L. pref. re- re- + culus the fundament. The English word was perhaps influenced in form by accoil.] 1. To start, roll, bound, spring, or fall back; to take a reverse motion; to be driven or forced backward; to return. Evil on itself shall back recoil. Milton. The solemnity of her demeanor made it impossible . . . that we should recoil into our ordinary spirits. De Quincey. 2. To draw back, as from anything repugnant, distressing, alarming, or the like; to shrink. Shak. 3. To turn or go back; to withdraw one's self; to retire. [Obs.] "To your bowers recoil." Spenser. Re*coil", v. t. Defn: To draw or go back. [Obs.] Spenser. Re*coil", n. 1. A starting or falling back; a rebound; a shrinking; as, the recoil of nature, or of the blood. 2. The state or condition of having recoiled. The recoil from formalism is skepticism. F. W. Robertson. 3. Specifically, the reaction or rebounding of a firearm when discharged. Recoil dynamometer (Gunnery), an instrument for measuring the force of the recoil of a firearm. -- Recoil escapement See the Note under Escapement.

---