recognizance
n. குறிப்பிட்ட செயலைச் செய்வதாக அல்லது செய்யாமலிருப்பதாக ஒருவர் நீதிமன்றத்துக்கு அல்லது குற்றநடுவர்முன் எழுதிக்கொடுக்கும் எழுதிக்கொடுக்கும் சட்டக் கட்டுப்பாட்டுப் பத்திரம், குறிப்பிட்ட செயலைச் செய்வதற்காக அல்லது செய்யாமலிருப்பதாக ஈட்டுப்பணையமாகச் செலுத்தப்படும் பணம்.
Re*cog"ni*zance, n. Etym: [F. reconnaissance, OF. recognoissance, fr. recognoissant, p. pr. of recognoistre to recognize, F. reconnaître, fr. L. recognoscere; pref. re- re- + cognoscere to know. See Cognizance, Know, and cf. Recognize, Reconnoissance.] [Written also recognisance.] 1. (Law) (a) An obligation of record entered into before some court of record or magistrate duly authorized, with condition to do some particular act, as to appear at the same or some other court, to keep the peace, or pay a debt. A recognizance differs from a bond, being witnessed by the record only, and not by the party's seal. (b) The verdict of a jury impaneled upon assize. Cowell. Note: Among lawyers the g in this and the related words (except recognize) is usually silent. 2. A token; a symbol; a pledge; a badge. That recognizance and pledge of love Which I first gave her. Shak. 3. Acknowledgment of a person or thing; avowal; profession; recognition.