reciprocity
n. கொண்டுகொடுப்புப் பாங்கு, செயல் எதிர்ச்செயற்பான்மை, இருவர் அல்லது இரு பொருளிடைத் தம்முள் ஒத்தளாவிய பண்பு, பரஸ்பரம், சரி எதிரீட்டுமுறை, நாடுகளிடையே வாணிகத்துறையில் உரிமை பரிமாற்றம்.
Rec`i*proc"i*ty, n. Etym: [Cf. F. réciprocité. See Reciprocal.] 1. Mutual action and reaction. 2. Reciprocal advantages, obligations, or rights; reciprocation. Reciprocity treaty, or Treaty of reciprocity, a treaty concluded between two countries, conferring equal privileges as regards customs or charges on imports, or in other respects. Syn. -- Reciprocation; interchange; mutuality.