ranter

n. ஆரவாரப்பேச்சாளர், வீண் ஆர்ப்பாட்ட சமயவுடிரஸ்ற்றுபவர், 1க்ஷ்10-இல் காணப்பட்ட முற்பட்ட மெதடிஸ்டு நிறுவனத்தைச் சேர்ந்தவர், கும்மாளமிடுபவர், இரைந்துபாடும் பாடகர்.

---

Rant"er, n. 1. A noisy talker; a raving declaimer. 2. (Eccl. Hist.) (a) One of a religious sect which sprung up in 1645; -- called also Seekers. See Seeker. (b) One of the Primitive Methodists, who seceded from the Wesleyan Methodists on the ground of their deficiency in fervor and zeal; -- so called in contempt.

---