pursuivant

n. துணைக்கட்டியர், கட்டிய உரிமைக்குழுவில் கட்டியருக்கு அடுத்த கீழ்ப்படியிலுள்ள அலுவலர், (செய்.) பின்பற்றுபவர், ஊழியத்துணைவர்.

---

Pur"sui*vant, n. Etym: [F. poursuivant, fr. poursuivre. See Pursue, and cf. Pursuant.] [Written also poursuivant.] 1. (Heralds' College) Defn: A functionary of lower rank than a herald, but discharging similar duties; -- called also pursuivant at arms; an attendant of the heralds. Also used figuratively. The herald Hope, forerunning Fear, And Fear, the pursuivant of Hope. Longfellow. 2. The king's messenger; a state messenger. One pursuivant who attempted to execute a warrant there was murdered. Macaulay. Pur"sui*vant, v. t. Defn: To pursue. [Obs. & R.] Their navy was pursuivanted after with a horrible tempest. Fuller.

---