purgatory
n. கழுவாய் நிலை, வழுநீங்கிடம், ஆன்மா திருத்தமடையும் இடம், ரோமன் கத்தோலிக்க வழக்கில் மாளவுக்குப்பின் திருவருட்பேற்றிற்குரியவர் பாவம் போக்கப்படும் இடம், (பெ.) பாவங்களைப் போக்குகிற, தூய்மைப்படுத்துகிற.
Pur"ga*to*ry, a. Etym: [L. purgatorius.] Defn: Tending to cleanse; cleansing; expiatory. Burke. Pur"ga*to*ry, n. Etym: [Cf. F. purgatoire.] Defn: A state or place of purification after death; according to the Roman Catholic creed, a place, or a state believed to exist after death, in which the souls of persons are purified by expiating such offenses committed in this life as do not merit eternal damnation, or in which they fully satisfy the justice of God for sins that have been forgiven. After this purgation from the impurities of sin, the souls are believed to be received into heaven.