prominency
n. மேம்பாடு, மேற்புடைப்பு, உயர்ச்சி, மேடு, முகடு, முனைத்த முக்கியத்துவம், முதன்மைநிலை, தலைமைநிலை.
Prom"i*nence, Prom"i*nen*cy, n. Etym: [L. prominentia: cf. F. prominence. See Prominent. ] 1. The quality or state of being prominent; a standing out from something; conspicuousness. 2. That which is prominent; a protuberance. Solar prominences. (Astron.) See Solar Protuberances, under Protuberance.