precedency

n. முந்துநிலை, காலத்தால் முற்பட்ட தன்மை, வரிசையில் முன்னிடம், மேம்பாடு, மேம்பட்ட இடம், முற்படுதகுதி, முதன்மை, முந்துரிமை, முன்னிகழ்வு, முன்னுரிமை.

---

Pre*ced"ence, Pre*ced"en*cy, n. Etym: [Cf. F. précédence. See Precede.] 1. The act or state of preceding or going before in order of time; priority; as, one event has precedence of another. 2. The act or state of going or being before in rank or dignity, or the place of honor; right to a more honorable place; superior rank; as, barons have precedence of commoners. Which of them [the different desires] has the precedency in determining the will to the next action Locke. Syn. -- Antecedence; priority; preëminence; preference; superiority.

---