prance

n. பின்கால்மீது துள்ளிக்குதிப்பு, தாவு நடை, எழுச்சிமிக்க நடை, துள்ளலியக்கம், (வினை.) குதிரையைப் பின்னங்கால்களை ஊன்றித் துள்ளச்செய், துள்ளி நட, துள்ளி நடக்குமங் குதிரை மீதிவர்ந்து செல், இறுமாப்பு நடைபோடு, பகட்டுநடை நட, வீறாப்புக்காட்டு.

---

Prance, v. i. [imp. & p. p. Pranced; p. pr. & vb. n. Prancing.] Etym: [OE. prauncen; probably akin to prank, v. t. See Prank.] 1. To spring or bound, as a horse in high mettle. Now rule thy prancing steed. Gay. 2. To ride on a prancing horse; to ride in an ostentatious manner. The insulting tyrant prancing o'er the field. Addison. 3. To walk or strut about in a pompous, showy manner, or with warlike parade. Swift.

---