polarity
n. துருவமுனைப்பு, இருகோடிகளும் நிலவுலக முனைக்கோடிகளை நோக்கி முனைத்து நிற்கும் காந்தக்கல்-காந்தஊசி முதலியவற்றின் இயல்பு, மின்னுட்டு முனைக்கோடி இயல்பு, இருகோடி எதிரெதிர்நிலை, காந்த ஈர்ப்பு.
Po*lar"i*ty, n. Etym: [Cf. F. polarité.] 1. (Physics) Defn: That quality or condition of a body in virtue of which it exhibits opposite, or contrasted, properties or powers, in opposite, or contrasted, parts or directions; or a condition giving rise to a contrast of properties corresponding to a contrast of positions, as, for example, attraction and repulsion in the opposite parts of a magnet, the dissimilar phenomena corresponding to the different sides of a polarized ray of light, etc. 2. (Geom.) Defn: A property of the conic sections by virtue of which a given point determines a corresponding right line and a given right line determines a corresponding point. See Polar, n.