plenipotentiary
n. முழு அதிகாரம் பெற்ற தூதர், முழு அதிகாரம் பெற்றவா, (பெ.) முழு நிறை அதிகாரம் வாய்ந்த.
Plen`i*po*ten"ti*a*ry, n.; pl. Plenipotentiaries. Etym: [LL. plenipotentiarius: cf. F. plénipotentiaire.] Defn: A person invested with full power to transact any business; especially, an ambassador or envoy to a foreign court, with full power to negotiate a treaty, or to transact other business. Plen`i*po*ten"ti*a*ry, a. Defn: Containing or conferring full power; invested with full power; as, plenipotentiary license; plenipotentiary ministers. Howell.