pioneer

n. வழிகாண்மார், படைத்துறையில் படைகட்கு முன்சென்று வழி செப்பனிடுபவர், வழிமுனைவர், முன்னோடி, முதன் முயற்சியாளர், புதுவழிகாண்போர், புதுப்புலங்காண்போர், (வினை.) முன்னோடியாயமை, முன்சென்றுபாதை செப்பனிடு, முன்முயற்சிசெய், புதுவழி கண்டுதவு, புதுவழி திறப்பதில் ஈடுபடு, புதுப் புலங்காண்பதில் முனை.

---

Pi`o*neer", n. Etym: [F. pionier, orig., a foot soldier, OF. peonier, fr. OF. peon a foot soldier, F. pion. See Pawn in chess.] 1. (Mil.) Defn: A soldier detailed or employed to form roads, dig trenches, and make bridges, as an army advances. 2. One who goes before, as into the wilderness, preparing the way for others to follow; as, pioneers of civilization; pioneers of reform. Pi`o*neer", v. t. & i. [imp. & p. p. Pioneered; p. pr. & vb. n. Pioneering.] Defn: To go before, and prepare or open a way for; to act as pioneer.

---