philosopher

n. மெயந்நுல் அறிஞர், தத்துவஞானி, மெய்யுணர்வுப் பற்றார்வலர், மெய்விளக்க இயல் ஆய்வாளர், அறிவாராய்ச்சிக் சிந்தனையாளர், மெய்யுணர்வுக் கோட்பாட்டுக்கேற்ப வாழ்க்கை நடத்துபவர், உள்ள நடுநிலையாளர், எவ்வகை இடர்களிலும் சிக்கல்களிலும் உலைவிலா அமைதியுடையவர்,

Synonyms

Antonyms

Phi*los"o*pher, n. Etym: [OE. philosophre, F. philosophe, L. philosophus, Gr. Philosophy.] 1. One who philosophizes; one versed in, or devoted to, philosophy. Then certain philosophers of the Epicureans, and of the Stoics, encountered him. Acts xvii. 18. 2. One who reduces the principles of philosophy to practice in the conduct of life; one who lives according to the rules of practical wisdom; one who meets or regards all vicissitudes with calmness. 3. An alchemist. [Obs.] Chaucer. Philosopher's stone, an imaginary stone which the alchemists formerly sought as instrument of converting the baser metals into gold.