perpendicular

n. குத்துக்கோட்டினை அறுதி செய்வதற்கான கருவி, செங்குத்துக்கோடு, (பெ.) தொடுவானத் தளத்திற்குச் செங்கோணத்திலுள்ள, செங்குத்தான, நிலைக்குத்தான, சாயவற்ற, நிற்கிற நிலையிலுள்ள, (வடி.) குறிப்பிட்ட கோடு-தளம்-அல்லது பரப்பிற்குச் செங்கோணத்திலுள்ள.

Synonyms

Antonyms

Per`pen*dic"u*lar, a. Etym: [L. perpendicularis, perpendicularius: cf. F. perpendiculaire. See Perpendicle, Pension.] 1. Exactly upright or vertical; pointing to the zenith; at right angles to the plane of the horizon; extending in a right line from any point toward the center of the earth. 2. (Geom.) Defn: At right angles to a given line or surface; as, the line ad is perpendicular to the line bc. Perpendicular style (Arch.), a name given to the latest variety of English Gothic architecture, which prevailed from the close of the 14th century to the early part of the 16th; -- probably so called from the vertical style of its window mullions. Per`pen*dic"u*lar, n. 1. A line at right angles to the plane of the horizon; a vertical line or direction. 2. (Geom.) Defn: A line or plane falling at right angles on another line or surface, or making equal angles with it on each side.