pentacle
n. செப்படி வித்தையில் அடையாளக் குறியாகப்பயன்படுத்தப்படும் உருவம்.
Pen"ta*cle, n. Etym: [Gr. Defn: A figure composed of two equilateral triangles intersecting so as to form a six-pointed star, -- used in early ornamental art, and also with superstitious import by the astrologers and mystics of the Middle Ages.