parallelism
n. ஒருபோகு நிலை, ஒருவழி இணைவுநிலை, நுட்ப உள்ளுறுப்பொப்புமை, இருசொல் இயைபணி, தொடர் உவமை, இணைவளர்ச்சிப் போக்கு, உடலும் உளமும் தொடர்பின்றியே இணைவாக இயங்குகின்றன என்னுங்கோட்பாடு.
Par"al*lel*ism, n. Etym: [Gr. parallélisme.] 1. The quality or state of being parallel. 2. Resemblance; correspondence; similarity. A close parallelism of thought and incident. T. Warton. 3. Similarity of construction or meaning of clauses placed side by side, especially clauses expressing the same sentiment with slight modifications, as is common in Hebrew poetry; e. g.: -- At her feet he bowed, he fell: Where he bowed, there he fell down dead. Judg. v. 27.