pantomime

n. (வர.) ரோமன் ஊமைக்கூத்து நடிகர், போலி மாறாட்ட நடிகர், கோமாளிகளின் கூத்து நடனம், பாடல்கள் இவற்றுடன் முடியும் ஆங்கில நாடக்காட்சி, ஊமைக்கூத்து, அவிநயக்கூத்து, (வினை.) ஊமைக்கூத்து மூலம் புலப்படுத்து, சைகைமூலந் தெரியப்படுத்து,

---

Pan"to*mime, n. Etym: [F., fr. L. pantomimus, Gr. pantomimo. See Mimic.] 1. A universal mimic; an actor who assumes many parts; also, any actor. [Obs.] 2. One who acts his part by gesticulation or dumb show only, without speaking; a pantomimist. [He] saw a pantomime perform so well that he could follow the performance from the action alone. Tylor. 3. A dramatic representation by actors who use only dumb show; hence, dumb show, generally. 4. A dramatic and spectacular entertainment of which dumb acting as well as burlesque dialogue, music, and dancing by Clown, Harlequin, etc., are features. Pan"to*mime, a. Defn: Representing only in mute actions; pantomimic; as, a pantomime dance.

---