palaver
n. கலந்து பேசுங்கூட்டம், ஆப்பிரிக்க பழங்குடியினருடன் கூடிப்பேசுங்கூட்டம், ஆராவாரப்பேச்சு, வாதஆரவாரம், வீண்வாதம், ஏமாற்றுப்பேச்சு, (வினை.) மட்டுமீறிப்பேசு, வீண்பேச்சுப் பேசு, முப்ப்புகழ்ச்சி செய், நெஞ்சிக்காரியமாற்று.
Pa*la"ver, n. Etym: [Sp. palabra, or Pg. palavra, fr. L. parabola a comparison, a parable, LL., a word. See Parable.] 1. Talk; conversation; esp., idle or beguiling talk; talk intended to deceive; flattery. 2. In Africa, a parley with the natives; a talk; hence, a public conference and deliberation; a debate. This epoch of parliaments and eloquent palavers. Carlyle. Pa*la"ver, v. t. & i. [imp. & p. p. Palavered; p. pr. & vb. n. Palavering.] Defn: To make palaver with, or to; to used palaver;to talk idly or deceitfully; to employ flattery; to cajole; as, to palaver artfully. Palavering the little language for her benefit. C. Bront