osteomalacia
n. என்புமென்பாடு, மண்ணியல் உப்பு நீக்கத்தினால் எலும்பு மென்மையாகுதல்.
Os`te*o*ma*la"ci*a, n. Etym: [NL., fr. Gr. (Med.) Defn: A disease of the bones, in which they lose their earthy material, and become soft, flexible, and distorted. Also called malacia.