orientation
n. கிக்கு நோக்கிய அமைப்பு, திசையமைவு, திசையமைப்பு, திசைமுகப்புநிலை, திசைத் தொடர்புணர்வு, திசைத் தொடர்புமைவு, தொடர்பிணைவு, ஊறுணர்வின் இட இயல்பு அறியுந் திறம், ஆற்றுப்படுத்தும் பயற்சி.
O`ri*en*ta"tion, n. Etym: [Cf. F. orientation.] 1. The act or process of orientating; determination of the points of the compass, or the east point, in taking bearings. 2. The tendency of a revolving body, when suspended in a certain way, to bring the axis of rotation into parallelism with the earth's axis. 3. An aspect or fronting to the east; especially (Arch.), the placing of a church so that the chancel, containing the altar toward which the congregation fronts in worship, will be on the east end. 4. Fig.: A return to first principles; an orderly arrangement. The task of orientation undertaken in this chapter. L. F. Ward.