obligatory
a. கடப்பாடாகவுள்ள, நெறிமுறையாகக் கட்டுப்படுத்துகிற, செய்துதீரவேண்டிய, சட்டப்படி பிணைக்கிற.
Ob"li*ga*to*ry, a. Etym: [L. obligatorius: cf.F. obligatoire.] Defn: Binding in law or conscience; imposing duty or obligation; requiring performance or forbearance of some act; -- often followed by on or upon; as, obedience is obligatory on a soldier. As long as the law is obligatory, so long our obedience is due. Jer. Taylor.