neophyte

n. சமயப்புதுவர், புதிதாகச் சமயம் மாறியவர், முற்காலக் கிறித்தவ சமயப்புத்தேற்பாளர், ரோமன் கத்தோலிக்க சமயப் புத்தேற்பாளர், புத்தமர்வுற்ற சமயகுரு, துறவுச்சங்கப் புதுவரவாளர், புதுப்பயிற்சியாளர், புதுமாணவர், அனுபவமற்றவர்.

---

Ne"o*phyte, n. Etym: [L. neophytis, Gr. néophyte. See New, and Be.] 1. A new convert or proselyte; -- a name given by the early Christians, and still given by the Roman Catholics, to such as have recently embraced the Christian faith, and been admitted to baptism, esp. to converts from heathenism or Judaism. 2. A novice; a tyro; a beginner in anything.

---