mortal
n. மனிதன், மாள்வுக்குரியது, ஆள், (பெயரடை) சாவுக்குரிய, மாளுந் தன்மையுடைய, மாள்வுக்கு ஆட்பட்ட, சாகடிக்கக்கூடிய, உயிருக்கு ஊறு விளைக்கக்கூடிய, வாழ்வு மாள்வுக்குரிய, பகை வகையில் சாகும்வரை தீராத, உயிருடன் விடாத, கொடிய, சாக்கொடுமை வாய்ந்த, உயிர் அச்சம் வாய்ந்த, உயிர் போக்குகிற, ஆன்மிகப் பழிகேடான, ஆன்ம நலம் கெடுத்தழிக்கத்தக்க, மிகப்பெரிய.
Synonyms
Antonyms
Mor"tal, a. Etym: [F. mortel, L. mortalis, from mors, mortis, death, fr. moriri 8die; akin to E. murder. See Murder, and cf. Filemot, Mere a lake, Mortgage.] 1. Subject to death; destined to die; as, man is mortal. 2. Destructive to life; causing or occasioning death; terminating life; exposing to or deserving death; deadly; as, a mortal wound; a mortal sin. 3. Fatally vulnerable; vital. Last of all, against himself he turns his sword, but missing the mortal place, with his poniard finishes the work. Milton. 4. Of or pertaining to the time of death. Safe in the hand of one disposing Power, Or in the natal or the mortal hour. Pope. 5. Affecting as if with power to kill; deathly. The nymph grew pale, and in a mortal fright. Dryden. 6. Human; belonging to man, who is mortal; as, mortal wit or knowledge; mortal power. The voice of God To mortal ear is dreadful. Milton. 7. Very painful or tedious; wearisome; as, a sermon lasting two mortal hours. [Colloq.] Sir W. Scott. Mortal foe, Mortal enemy, an inveterate, desperate, or implacable enemy; a foe bent on one's destruction. Mor"tal, n. Defn: A being subject to death; a human being; man. "Warn poor mortals left behind." Tickell.