ministerial
a. சட்ட நிறைவேற்றம் சார்ந்த, சட்ட நிறைவேற்ற உதவியான, துணைமையான கருவியான, சமய குரு அல்லது அவருடைய ஊழியஞ் சார்ந்த, அமைச்சர் சார்ந்த, அமைச்சரவையினை ஆதரிக்கிற, அரசியல் ஆட்சிக்குழுச் சார்பான.
Min`is*te"ri*al, a. Etym: [L. ministerialis: cf. F. ministériel. See Minister, and cf. Minstrel.] 1. Of or pertaining to ministry or service; serving; attendant. Enlightening spirits and ministerial flames. Prior. 2. Of or pertaining to the office of a minister or to the ministry as a body, whether civil or sacerdotal. "Ministerial offices." Bacon. "A ministerial measure." Junius. "Ministerial garments." Hooker. 3. Tending to advance or promote; contributive. "Ministerial to intellectual culture." De Quincey. The ministerial benches, the benches in the House of Commons occupied by members of the cabinet and their supporters; -- also, the persons occupying them. "Very solid and very brilliant talents distinguish the ministerial benches." Burke. Syn. -- Official; priestly; sacerdotal; ecclesiastical.