maunder

v. ஊன்றிய கருத்தின்றி இயங்கு, வேறு கவனத்துடன் செயலாற்று, பொருத்தமின்றி வேறு நினைப்பாகப்பேசு.v. ஊன்றிய கருத்தின்றி இயங்கு, வேறு கவனத்துடன் செயலாற்று, பொருத்தமின்றி வேறு நினைப்பாகப்பேசு.

---

Maund"er, v. t. Defn: To utter in a grumbling manner; to mutter. Maund"er, n. Defn: A beggar. [Obs.] Maund, Maund"er, v. i. Etym: [Cf. F. mendier to beg, E. mendicant.] 1. To beg. [Obs.] B. Jonson. Beau. & Fl. 2. To mutter; to mumble; to grumble; to speak indistinctly or disconnectedly; to talk incoherently. He was ever maundering by the how that he met a party of scarlet devils. Sir W. Scott.

---