loquacious
a. வீண் பேச்சுப் பேசுகிற, வம்பளக்கிற, வாயாடித்தனமான, பறவைகள் வகையில் கலகலக்கிற, நீரோட்டவகையில் சலசலக்கிற.
Lo*qua"cious, a. Etym: [L. loquax, -acis, talkative, fr. loqui to speak; cf. Gr. 1. Given to continual talking; talkative; garrulous. Loquacious, brawling, ever in the wrong. Dryden. 2. Speaking; expressive. [R.] J. Philips. 3. Apt to blab and disclose secrets. Syn. -- Garrulous; talkative. See Garrulous.