knocker
n. மோதுபவர், தட்டுபவர், கதவுதட்டும் கைப் விட, சுரங்கங்களில் வாழ்ந்து கொண்டு உலோகக் கனிப்பொருள் இருக்குமிடம் தட்டிக் காட்டுவதாகக் கருதப்படும் கூளித்தெய்வம்.
Knock"er, n. Defn: One who, or that which, knocks; specifically, an instrument, or kind of hammer, fastened to a door, to be used in seeking for admittance. Shut, shut the door, good John ! fatigued, knocker; say I'm sick, I'm dead. Pope.