knob
n. குமிழ், முளையுருளை, உருள்புடைப்பு, கொம்மை, குமிழ்வடிவக் கைப்பிடி, சர்க்கரை-நிலக்கரி முதலியவற்றின் சிறு கட்டி, (வினை.) குமிழ் இணைவி, புடை, வீங்கு, உப்பு
Knob, n. Etym: [A modification of knop. Cf. Nob.] 1. A hard protuberance; a hard swelling or rising; a bunch; a lump; as, a knob in the flesh, or on a bone. 2. A knoblike ornament or handle; as, the knob of a lock, door, or drawer. Chaucer. 3. A rounded hill or mountain; as, the Pilot Knob. [U. S.] Bartlett. 4. (Arch.) Defn: See Knop. Knob latch, a latch which can be operated by turning a knob, without using a key. Knob, v. i. Defn: To grow into knobs or bunches; to become knobbed. [Obs.] Drant.