kevel
n. (கப்.) முறுக்கும் கயிறுகளைப் பிணிப்பதற்குரிய முளையாப்பு.n. (கப்.) முறுக்கும் கயிறுகளைப் பிணிப்பதற்குரிய முளையாப்பு.
Kev"el, n. Etym: [Prov. E. kevil, cavel, rod, pole, a large hammer, horse's bit; cf. Icel. kefli cylinder, a stick, mangle, and Dan. kievle a roller.] 1. (Naut.) Defn: A strong cleat to which large ropes are belayed. 2. A stone mason's hammer. [Written also cavil.] Kevel head (Naut.), a projecting end of a timber, used as a kevel. Kev"el, Kev"in, n. (Zoöl.) Defn: The gazelle.