kedge
-1 n. கப்பலை நிலைபெயரச் செய்வதற்கான சிறு நங்கூரம், (வினை.) நங்கூரக் கயிற்றினால் கப்பலினை நிலைபெயரச் செய் அல்லது கப்பலை அசைந்து நகரச்செய்.
Kedge, v. i. [imp. & p. p. Kedged; p. pr. & vb. n. Kedging.] Etym: [Cf. dial. Sw. keka to tug, to drag one's self slowly forward; or perh. fr. ked, and kedge, n., for ked anchor, named from the ked or cask fastened to the anchor to show where it lies.] (Naut.) Defn: To move (a vessel) by carrying out a kedge in a boat, dropping it overboard, and hauling the vessel up to it. Kedge, n. Etym: [See Kedge, v. t.] (Naut.) Defn: A small anchor used whenever a large one can be dispensed witch. See Kedge, v. t., and Anchor, n.