jut
n. புடைப்பு, முனைப்பு, உந்தல், பிதுக்கம், பிதுங்குமுனை, பீற்ஜீயக்கம், (வினை.) உந்து, முனைப்பாக இரு, புறந்துருத்து.
Jut, v. i. [imp. & p. p. Jutted; p. pr. & vb. n. Jutting.] Etym: [A corruption of jet.] 1. To shoot out or forward; to project beyond the main body; as, the jutting part of a building. "In jutting rock and curved shore." Wordsworth. It seems to jut out of the structure of the poem. Sir T. Browne. 2. To butt. [Obs.] "The jutting steer." Mason. Jut, n. 1. That which projects or juts; a projection. 2. A shove; a push. [Obs.] Udall.