inductor
n. புகுமுகவாணர், கிறித்தவ சமயக் குருவைப் பதவியில் அமர்த்துபவர், கிளர்மின்னோட்டத் துணைக்கருவிப் பகுதி.
In*duct"or, n. Etym: [L., one who stirs up or rouses. See Induce.] 1. The person who inducts another into an office or benefice. 2. (Elec.) Defn: That portion of an electrical apparatus, in which is the inducing charge or current.