imbecile
n. பிறப்பிலேயே மூளைச்சோர்வுடையவர், ஏலா அறிவிலி, தன்னிலையற்றவர், (பெயரடை) இயல்பான அறிவுமுடமுடை, ஏலா மூளைத்தளர்சசியுடைய, தன்னிலையற்ற.
Synonyms
Antonyms
Im"be*cile, a. Etym: [L. imbecillis, and imbecillus; of unknown origin: cf. F. imbécile.] Defn: Destitute of strength, whether of body or mind; feeble; impotent; esp., mentally wea; feeble-minded; as, hospitals for the imbecile and insane. Syn. -- Weak; feeble; feeble-minded; idiotic. Im"be*cile, n. Defn: One destitute of strength; esp., one of feeble mind. Im"be*cile, v. t. Defn: To weaken; to make imbecile; as, to imbecile men's courage. [Obs.] Jer. Taylor.