hypostasis

n. வண்டல், மண்டி, குருதி ஓட்டக் குறைவினால் உடலுறுப்புப் பகுதிகளில் ஏற்படும் செயலற்ற உறைவுக்கூறு, (மரு.) உறுப்பின் கழிமிகைக் குருதியுடைமை, (இறை.) அடிநிலைப் பொருண்மை, கிறித்தவ சமயக்கோட்பாட்டின்படி இறைமையின் முத்திறங்களின் உள்ளுறை மெய்ம்மை.

---

Hy*pos"ta*sis, n.; pl. Hypostases. Etym: [L., fr. Gr. Hypo-, and Stand.] 1. That which forms the basis of anything; underlying principle; a concept or mental entity conceived or treated as an existing being or thing. 2. (Theol.) Defn: Substance; subsistence; essence; person; personality; -- used by the early theologians to denote any one of the three subdivisions of the Godhead, the Father, Son, and Holy Spirit. Note: The Council of Alexandria (a.d. 362) defined hypostasis as synonymous with person. Schaff-Herzog. 3. Principle; an element; -- used by the alchemists in speaking of salt, sulphur, and mercury, which they considered as the three principles of all material bodies. 4. (Med.) Defn: That which is deposited at the bottom of a fluid; sediment.

---