hole
n. துளை, புழை, குழி, கிடங்கு, சிறுவிலங்கின் வளை, ஆற்றின் ஆழ்தடம், ஒடுக்கமான உறைவிடம், ஒட்டுக்குடிசை, ஔதவிடம், ஆட்டக்குழி, தப்பிச்செல்லும் புழை வழி, குழிப்பந்தாட்டக் கெலிப்பு, துளையீடு, சல்லடையான துளைப்பு, எக்கச்சக்கமான நிலை, இக்கட்டுநிலை, (வி.) துளையிடு, துளையிலிடு, குழிப்பந்தாட்டத்தில் பந்தைக் குழியிலிடு, குழியில் விழு, கப்பல் பக்கங்களைத் துளை, சுருங்கை வழியமை, அடிநிலக்குழாயமை, சுரங்கத்தில் வெட்டுவாயிலிருந்து வெட்டுவாய்க்கு வழிசெய்.
Hole, a. Defn: Whole. [Obs.] Chaucer. Hole, n. Etym: [OE. hol, hole, AS. hol, hole, cavern, from hol, a., hollow; akin to D. hol, OHG. hol, G. hohl, Dan.huul hollow, hul hole, Sw. hål, Icel. hola; prob. from the root of AS. helan to conceal. See Hele, Hell, and cf. Hold of a ship.] 1. A hollow place or cavity; an excavation; a pit; an opening in or through a solid body, a fabric, etc.; a perforation; a rent; a fissure. The holes where eyes should be. Shak. The blind walls Were full of chinks and holes. Tennyson. The priest took a chest, and bored a hole in the lid. 2 Kings xii. 9. 2. An excavation in the ground, made by an animal to live in, or a natural cavity inhabited by an animal; hence, a low, narrow, or dark lodging or place; a mean habitation. Dryden. The foxes have holes, . . . but the Son of man hath not where to lay his head. Luke ix. 58. Syn. -- Hollow; concavity; aperture; rent; fissure; crevice; orifice; interstice; perforation; excavation; pit; cave; den; cell. Hole and corner, clandestine, underhand. [Colloq.] "The wretched trickery of hole and corner buffery. " Dickens. -- Hole board (Fancy Weaving), a board having holes through which cords pass which lift certain warp threads; -- called also compass board. Hole, v. t. Etym: [AS. holian. See Hole, n.] 1. To cut, dig, or bore a hole or holes in; as, to hole a post for the insertion of rails or bars. Chapman. 2. To drive into a hole, as an animal, or a billiard ball. Hole, v. i. Defn: To go or get into a hole. B. Jonson.