hoar
n. மூப்பு, நரைமுதிர்தோற்றம், உறைபனி வெண்திரை, (பெ.) மூப்பால் நரைத்த, சாம்பற் சாயல் கலந்த வெண்ணிறமான, நரைவௌளையான, வௌளை பூத்த, காலத்தால் முதுமை வாய்ந்த, மிகப்பெரும் பழமை வாய்ந்த.
Hoar, a. Etym: [OE. hor, har, AS. har; akin to Icel. harr, and to OHG. her illustrious, magnificent; cf. Icel. Heiedh brightness of the sky, Goth. hais torch, Skr. ketus light, torch. Cf. Hoary.] 1. White, or grayish white: as, hoar frost; hoar cliffs. "Hoar waters." Spenser. 2. Gray or white with age; hoary. Whose beard with age is hoar. Coleridge. Old trees with trunks all hoar. Byron. 3. Musty; moldy; stale. [Obs.] Shak. Hoar, n. Defn: Hoariness; antiquity. [R.] Covered with the awful hoar of innumerable ages. Burke. Hoar, v. t. Etym: [AS. harian to grow gray.] Defn: To become moldy or musty. [Obs.] Shak.