headpiece
n. தலைச்சீரா, இருப்புத்தொப்பி, தொப்பி, குல்லாய், தலைப்பகுதி, மண்டை ஓடு, மூளை, அறிவாற்றல் உடையவர், உச்சிப்பகுதி, அச்சுத்துறையில் நுலின் அல்லது அதிகாரத்தின் தலைப்பில் அழகுக்குரிய செதுக்கு ஒப்பனைப்பகுதி.
Head"piece`, n. 1. Head. In his headpiece he felt a sore pain. Spenser. 2. A cap of defense; especially, an open one, as distinguished from the closed helmet of the Middle Ages. 3. Understanding; mental faculty. Eumenes had the best headpiece of all Alexander's captains. Prideaux. 4. An engraved ornament at the head of a chapter, or of a page.