halter
n. ஆடு மாடு குதிரைகளுக்கான கண்ணிக் கயிறு அல்லது தோற்பட்டை வார், தூக்குக் கயிறு, தூக்குச் சாவு, (வி.) கண்ணியுடைய கயிற்றினால் கட்டு, தூக்கிலிடு.
Halt"er, n. Defn: One who halts or limps Hal"ter, n. Etym: [OE. halter, helter, helfter, AS. hælftre; akin to G. halfter, D. halfter, halster, and also to E. helve. See Helve.] Defn: A strong strap or cord. Especially: (a) A rope or strap, with or without a headstall, for leading or tying a horse. (b) A rope for hanging malefactors; a noose. Shak. No man e'er felt the halter draw With good opinion of the law. Trumbull. Hal"ter, v. t. [imp. & p. p. Haltered; p. pr. & vb. n. Haltering.] Defn: To tie by the neck with a rope, strap, or halter; to put a halter on; to subject to a hangman's halter. "A haltered neck." Shak.