gut
n. உணவு செரிமான அடிக்குழாய், குடற்கூறு, குடல்நாளம், குடல் நாளங்களால் முறுக்கப்பட்ட யாழ் நரம்பு, பட்டுப்புழுக் குடலிலிருந்து இயற்றப்படும் தூண்டிலிழை, இடுங்கிய நீர் ஓடை, கால்வாய், கடற்கால், படகுப்பந்தயத்தினிடையிலுள்ள ஆற்று வளைவு, தெருவின் இடுக்குப்பகுதி, (வினை) மீனின் குடலெடு, உள்ளீட்டு, மீனைத் துப்புரவு செய், வீட்டு உள்ளீடழி, வீட்டின் உள்ளமைப்புக்களை அகற்று, ஏட்டின் கருப்பொருளை வாங்கு, சாரத்தை எடு.
Gut, n. Etym: [OE. gut, got, AS. gut, prob. orig., a channel, and akin to geótan to pour. See FOUND to cast.] 1. A narrow passage of water; as, the Gut of Canso. 2. An intenstine; a bowel; the whole alimentary canal; the enteron; (pl.) bowels; entrails. 3. One of the prepared entrails of an animal, esp. of a sheep, used for various purposes. See Catgut. 4. The sac of silk taken from a silkworm (when ready to spin its cocoon), for the purpose of drawing it out into a thread. This, when dry, is exceedingly strong, and is used as the snood of a fish line. Blind gut. See CÆcum, n. (b). Gut, v. t. [imp. & p. p. Gutted; p. pr. & vb. n. Gutting.] 1. To take out the bowels from; to eviscerate. 2. To plunder of contents; to destroy or remove the interior or contents of; as, a mob gutted the bouse. Tom Brown, of facetious memory, having gutted a proper name of its vowels, used it as freely as he pleased. Addison.