guarantor
n. உத்தரவாத ஒப்பந்தத்தார், பொறுப்புறுதி அளிப்பவர்.
Guar"an*tor`, n. Etym: [See Guaranty, and cf. Warrantor.] (Law) (a) One who makes or gives a guaranty; a warrantor; a surety. (b) One who engages to secure another in any right or possession.