grit
n. சிறு கல்பொடி, கடு மணல் பொடி, கற்சுணை, பரல், இயந்திரங்களின் ஒட்டத்தைத் தடைசெய்யும் மணல்துகள், நொய் அரிசி, பாறை வகையின் சிரை, காயின் சிராம்பு, திராணி, திறல், உளத்திட்பம், மன உறுதி, (வினை) வெறுப்பைத்தரும் ஓசையோடு இயங்கு, சொரசொரப்பான அல்லது கரகரப்பான ஒலியுண்டாக்கு, நறநறவென்று பற்களைக் கடி.
Grit, n. Etym: [OE, greet, greot, sand, gravel, AS. greót grit, sant, dust; akin to OS griott, OFries. gret gravel, OHG. grioz, G. griess, Icel. grjot, and to E. groats, grout. See Groats, Grout, and cf. Grail gravel.] 1. Sand or gravel; rough, hard particles. 2. The coarse part of meal. 3. pl. Defn: Grain, esp. oats or wheat, hulled and coarsely ground; in high milling, fragments of cracked wheat smaller than groats. 4. (Geol.) Defn: A hard, coarse-grained siliceous sandstone; as, millstone grit; -- called also gritrock and gritstone. The name is also applied to a finer sharp-grained sandstone; as, grindstone grit. 5. Structure, as adapted to grind or sharpen; as, a hone of good grit. 6. Firmness of mind; invincible spirit; unyielding courage; fortitude. C. Reade. E. P. Whipple. Grit, v. i. Defn: To give forth a grating sound, as sand under the feet; to grate; to grind. The sanded floor that grits beneath the tread. Goldsmith. Grit, v. t. [imp. & p. p. Gritted; p. pr. &, vb. n. Gritting.] Defn: To grind; to rub harshly together; to grate; as, to grit the teeth. [Collog.]