gown
n. அங்கி, நிலையங்கி, பெண்களின் நெடுஞ்சட்டை, மேலங்கி, பண்டைய ரோமாபுரியினரின் புற உடுப்பு, நகரத்தந்தை-நீதிபதி-வழக்குரைஞர்- மதகுரு-பல்கலைக் கழகத்தினர் முதலியோர் அணியும் வெவ்வெறு வடிவங்களிலுள்ள பணிமுறை அங்கி, (வினை) நெட்டங்கி உடுத்திக்கொள், மேலங்கியணிவித்துப் பதவியிலமர்த்து.
Gown, n. Etym: [OE. goune, prob. from W. gwn gown, loose robe, akin to Ir. gunn, Gael. gùn; cf. OF. gone, prob. of the same origin.] 1. A loose, flowing upper garment; especially: (a) The ordinary outer dress of a woman; as, a calico or silk gown. (b) The official robe of certain professional men and scholars, as university students and officers, barristers, judges, etc.; hence, the dress of peace; the dress of civil officers, in distinction from military. He Mars deposed, and arms to gowns made yield. Dryden. (c) A loose wrapper worn by gentlemen within doors; a dressing gown. 2. Any sort of dress or garb. He comes . . . in the gown of humility. Shak.