gallop
n. நாலுகாற் பாய்ச்சல், நாலுகாற் பாய்ச்சற் குதிரை இவர்தல், (வினை) நான்குகால். பாய்ச்சலிற் செல், பாய்ந்தோடு, குதித்தோடு, குதிரையை நாலுகாற் பாய்ச்சலிற் செலுத்து, விரைவேகத்தில் வாசி, வேகமாக ஒப்பி, விரைந்து பேசு, வேகமாகச் செல், விரைந்து இயங்கு, வேகமாக முன்னேறு.
Gal"lop, v. i. [imp. & p. p. Galloped; p. pr. & vb. n. Galloping.] Etym: [OE. galopen, F. galoper, of German origin; cf. assumed Goth. ga-hlaupan to run, OHG. giloufen, AS. gehleápan to leap, dance, fr. root of E. leap, and a prefix; or cf. OFlem. walop a gallop. See Leap, and cf. 1st Wallop.] 1. To move or run in the mode called a gallop; as a horse; to go at a gallop; to run or move with speed. But gallop lively down the western hill. Donne. 2. To ride a horse at a gallop. 3. Fig.: To go rapidly or carelessly, as in making a hasty examination. Such superficial ideas he may collect in galloping over it. Locke. Gal"lop, v. t. Defn: To cause to gallop. Gal"lop, n. Etym: [Cf. F. galop. See Gallop, v. i., and cf. Galop.] Defn: A mode of running by a quadruped, particularly by a horse, by lifting alternately the fore feet and the hind feet, in successive leaps or bounds. Hand gallop, a slow or gentle gallop.