frequentative

n. (இலக்.) திரும்பத்திரும்ப நிகழ்தலைக்கூறும் வினை, (பெ.) திரும்பத்திரும்ப நிகழ்தலைகூறுகிற, செயலின் முனைப்பான செறிவைக் குறிக்கிற.

Fre*quent"a*tive, a. Etym: [L. frequentativus: cf. F. fréquentatif.] (Gram.) Defn: Serving to express the frequent repetition of an action; as, a frequentative verb. -- n. Defn: A frequentative verb.

frequentative - Similar Words

frequentation frequentage preventative pretentative presentative frequentable fermentative frequenter argumentative frequent